Blessing is the art of harvesting the wisdom of the invisible world.
-John O’Donohue.
In verband met de huidige stand van zaken rond de coronacrisis, de nimmer aflatende lockdown, de economische rampspoed die ons tegemoet lijkt te komen, was ik de laatste tijd ongerust gestemd. Er gaan stemmen op dat de wereld een communistische revolutie tegemoetkomt onder de noemer The Great Reset. Het wordt op de website geopperd dat binnen nog minder dan 10 jaar zullen we geen privébezit meer hebben en dat we dan ‘gelukkig zullen zijn’.
Ditzelfde narratief werd ook in Oost-Europa en Azië de bevolkingen aangepraat, maar of de mensen aldaar gelukkig waren om te zien hoe er een honderd miljoen doden vielen, en dat er een barbarisme van ongekende proporties plaatsvond, lijkt mij geen sleutel tot geluk.
In het teken van deze narigheid ben ik een actieve imaginatie ingegaan om te horen of ik vanuit de andere wereld een hoopgevende ingeving kon verwachten.
_______________________________________
Ik stond voor een oude Griekse tempel en keek naar de majestueuze zuilen. Het waren kariatiden, mooie vrouwelijke gestaltes met de mond open, als of in verbazing. Ik focuste op een kariatide om haar advies te vragen. Ze antwoordde dat zij al duizenden jaren hier staat. Ze heeft alles gezien, de volledige geschiedenis is haar de revue gepasseerd en niets is haar vreemd. Geen zotheid, geen edelmoedigheid, geen barbaarsheid is haar onbekend. Uiteindelijk is het enige dat belangrijk is de kwaliteit van de ziel; de geesteswereld is het enige dat telt.
Ik werd op de gedachte gebracht van Efeziërs 6:12: “Want wij hebben niet te worstelen tegen bloed en vlees, maar tegen de overheden, tegen de machten, tegen de wereldheersers dezer duisternis, tegen de boze geesten in de hemelse gewesten.”
Ik zag de tempel in een ruimer perspectief. In plaats van direct voor de zuilen te staan zag ik de tempel aan mijn linkerzijde, met daarboven een donkerblauwe, schemerende lucht. Een aurora-achtige geest tolde, deinde, en draaide moeiteloos door de lucht. Daar doolt de geest des heiligdoms. Door nederigheid en gebed is aan mij de opdracht gewag gemaakt om deze geest op aarde te installeren. De heilige geest.
Ik liet me opstijgen naar deze aurora om zo veel mogelijk de geest ervan in mij op te nemen. Ik voelde mijn ingewanden lichter worden zoals ik dit geestelijke rijk benaderde, en begon de Onze Vader te bidden. Ik bad om vergiffenis, om ons niet in de bekoring te leiden en probeerde deze zo innig mogelijk te bidden. Ik zag toen het beeld van Lorna Byrne, de Ierse helderziende waarin ze zegt dat onze beschermengel altijd bij ons blijft en nooit bij onze zijde weggaat.
Vervolgens zag ik me benauwd, in elkaar gebeukt en mensonterend in een kleine cel in een politieauto opgesloten. De agenten om me heen lachten me uit om mijn biddende pose. Ik zei tegen hen dat nu ze bij elkaar zijn in uniform kunnen ze me arrogant uitlachen, maar zodra ze alleen in de natuur zijn, omsingeld door hoge bomen zullen ze hele andere mensen zijn. Ik zei al biddend dat ze hun façade moeten laten zakken en contact moeten zoeken met deze natuurlijke staat. De wereld is erg corrupt en dit kan ons verlossen om opnieuw te ontdekken wie we zijn zodra wij alleen in de natuur zijn. Op het oog af leek dat geen invloed te hebben, maar ik weet achteraf dat sommigen erdoor geraakt zullen worden.
Net als de Maori strijders in Nieuw Zeeland de Haka strijdkreet doen, de schuddende handen in de lucht steken en dan hard naar het lichaam plukken om de geesten van de voorvaderen in hun lichaam te trekken, zo dienen wij op soortgelijke wijze een biddende actie te ondernemen om de wereld te vullen met de waarlijk goddelijke goedheid en naastenliefde. Als het mensdom gek geworden is,komt het omdat wij door de wereld van kwaadwillige geesten gek gemaakt zijn. De enige (lijkt mij) mogelijke manier om hier de orde te herstellen is om ons geestelijk solidair op te stellen met de geesten van het allerhoogste, met God drie-enig. God is het ultieme doel van de mens, de heilige geest oriënteert en geeft kracht, en de Christus als menselijke incarnatie wijst op de manier hoe wij als mensen van vlees en bloed met het geestelijke om kunnen gaan. Ik had niet gedacht een christelijk betoog te zullen houden, maar dat is toch de ingeving die mij is binnengekomen.
Ik stond weer voor de kariatide en hoorde een engelenkoor gezongen door de andere zuilen. Ik liet me zo veel mogelijk ontledigen en op te vullen met goddelijke energie, en met deze kracht kwam in weer geleidelijk terug uit de meditatie.
_________________________________
Als eenling kan ik niets veranderen aan de koers van de geschiedenis. Als een groepje bij elkaar evenmin. Als het hele mensdom zich zou verenigen zou dat enig effect sorteren, maar op den duur gaat alles toch door op deze onheilspellende weg verder. De kariatide meende dat ook zij ooit zal vallen aan de tand des tijds. Het ligt niet aan ons om dat te beoordelen, want alles, inclusief de vergankelijke heeft een bestemming die onbekend is. Daarom moeten we vertrouwen.
Net als de mens een godheid nodig heeft om tot een hogere geestelijke plan te bewegen, zo heeft de godheid ook de mens nodig om hetzelfde doel. Vandaar dat we de goddelijke geest opnieuw op de wereld terug moeten brengen, ongeacht welke toestand we mee te maken hebben.